W opublikowanym przez Ministerstwo Finansów projekcie Strategii Rozwoju Rynku Kapitałowego (SRRK) wiele miejsca poświęcone jest prospektom emisyjnym i postępowaniom przed KNF mającym na celu zatwierdzenie prospektów. I to wielopłaszczyznowo.

Wskazuje się m.in. iż jedną z barier regulacyjnych rozwoju rynku są brak standaryzacji dokumentacji prawnej w tym prospektów emisyjnych oraz brak możliwości procedowania prospektu emisyjnego w języku angielskim, co obniża atrakcyjność polskiego rynku kapitałowego dla emitentów zagranicznych.

Zgodnie z projektem SRRK uzgodniony wzór prospektu emisyjnego miałby obejmować m.in.:

Dodatkowo w SRRK uwypukla się brak reguł dotyczących gwarantowanego poziomu usług w zakresie okresów zatwierdzania prospektów emisyjnych. Poprawa efektywności ma nastąpić poprzez wyeliminowanie niepotrzebnych lub nieskutecznych procesów administracyjnych.

W celu zwiększenia efektywności postępowań toczących się przed KNF, między innymi w zakresie zatwierdzania prospektów emisyjnych, proponowane jest (wskazywane jako konieczne) stworzenie nowego rodzaju postępowania, w dużym stopniu niezależnego od regulacji Kodeksu postępowania administracyjnego. Zmiana ta miałaby pozwolić m.in. na modyfikacje usprawniające kontakt instytucji rynku finansowego z organem nadzoru, które zakładają: wprowadzenie pełnej komunikacji elektronicznej do 2020 r., dopuszczenie w szerokim wymiarze używania języka angielskiego, skrócenie terminów wydawania decyzji, wprowadzenie edycji dokumentów w trybie on-line, stosowanie nowych kanałów komunikacji, w tym konferencji telefonicznych i wideo, wzrost jakości usług świadczonych przez nadzorcę.

Postuluje się także wdrożenie przez KNF procedury zawierania z podmiotami rynkowymi umowy, która m.in. zapewni efektywność pracy, określi warunki pracy i wymagania dotyczące poziomu świadczenia usług (?), w tym m.in. dotyczące obszarów, w których KNF powinna dążyć do uzyskania wyników lepszych niż jej partnerzy z UE tj. np. oferowaniu najszybszej opcji szczegółowych warunków świadczenia usług w zakresie zatwierdzania prospektów emisyjnych przy możliwie najniższych opłatach w sytuacji, w której prospekt jest w pełni zgodny z obowiązującymi standardami. W odniesieniu do procesu zatwierdzania prospektów umowy te powinny dotyczyć zarówno doradców/sponsorów jak i KNF. Doradcy i sponsorzy musieliby zaprezentować ostateczną wersję standardowego prospektu emisyjnego oraz uczestniczyć w praktycznych warsztatach na koniec każdego procesu IPO. KNF musiałaby m.in. zautomatyzować dużą część procesu zatwierdzania prospektów, korzystać z trybu śledzenia zmian w dokumentach, jak również z bazowych arkuszy kalkulacyjnych Excel prezentowanych przez emitentów.

Powyższe propozycje zawarte w SRRK warto zestawić z propozycjami ujętymi w projekcie ustawy o zmianie Ustawy o ofercie publicznej (UC130; obecnie trwają powtórne uzgodnienia), a w szczególności tymi, które zostały zgłoszone przez KNF. W mojej ocenie procedowana nowela Ustawy o ofercie będzie miała bardzo duży wpływ na rynek i wydaje się, że obecnie dyskusja rynkowa powinna zostać przekierowana właśnie na ten dokument a mimo wszystko nie na projekt SRRK.

W kontekście rozważań nt. postępowań prospektowych niewątpliwie warto przywołać projekt art. 68e Ustawy o ofercie:

  1. Podmiot zamierzający ubiegać się  o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym , którego żadne inne papiery wartościowe nie są  dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, występuje do Komisji o wyznaczenie firmy audytorskiej do przeprowadzenia procesu weryfikacji funkcjonowania spółki w zakresie wskazanym w ust. 8.
  2. W tym celu spółka przekazuje do Komisji podstawowe informacje finansowe objęte ostatnim rocznym sprawozdaniem finansowym, a jeżeli sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe — również podstawowe informacje finansowe objęte ostatnim rocznym skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym wraz z danymi kontaktowymi, w szczególności numerem telefonu i adresem poczty elektronicznej;
  3. Komisja wyznacza firmę audytorską  po uprzednim złożeniu zapytania do co najmniej pięciu podmiotów z listy. Kierując zapytania Komisja bierze pod uwagę  podstawowe informacje finansowe spółki i jej grupy kapitałowej, o których mowa w ust. 2. W uzasadnionych przypadkach KNF może wyznaczyć  firmę  audytorską  spoza listy.
  4. Listę firm audytorskich, o której mowa w ust. 3, prowadzi Komisja.
  5. Komisja wyznaczając firmę audytorską  zleca jej przeprowadzenie procesu weryfikacji spółki.
  6. Koszt przeprowadzenia procesu weryfikacji ponosi spółka;
  7. Na żądanie podmiotu przeprowadzającego proces weryfikacji lub jego upoważnionego przedstawiciela, osoby wchodzące w skład organów zarządzających lub nadzorczych spółki albo pozostające z nią w stosunku pracy, a także biegli rewidenci wydający opinie z badania sprawozdań  finansowych oraz badania historycznych informacji finansowych zawartych w prospekcie emisyjnym, są  obowiązani do niezwłocznego udzielenia pisemnych lub ustnych informacji i wyjaśnień, a także sporządzenia i przekazania, na koszt emitenta, kopii dokumentów i innych nośników informacji, związanych z prowadzonym procesem weryfikacji.
  8. Przedmiotem procesu weryfikacji jest ocena:

 

 

  1. Raport z przeprowadzonego procesu weryfikacji zawiera co najmniej:

 

 

  1. Biegły rewident przekazuje raport z przeprowadzonego procesu weryfikacji do spółki, Komisji oraz podmiotu organizującego rynek regulowany.
  2. Jeżeli między dniem zakończenia procesu weryfikacji a dniem zatwierdzenia prospektu emisyjnego upłynęło więcej niż 6 miesięcy, wyznaczony przez KNF biegły rewident, który przeprowadził  proces weryfikacji spółki, dokonuje aktualizacji raportu, o którym mowa w ust. 9. Koszt aktualizacji raportu ponosi spółka.
  3. Podsumowanie wniosków i ocen, o którym mowa w ust. 9 pkt 7 oraz aktualizacja, o której mowa w ust. 11, udostępniane są przez spółkę  do publicznej wiadomości w sposób, o którym mowa w art. 21 rozporządzenia 2017/1129, przed złożeniem wniosku o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym.”

Uzasadnienie KNF:

Celem przepisu art. 68e jest przedstawienie KNF oraz Giełdzie Papierów Wartościowych informacji o prawidłowości funkcjonowania emitenta zamierzającego ubiegać  się  po raz pierwszy o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, a których zakres może wykraczać  poza wymogi informacyjne przepisów prawa dla prospektu emisyjnego. Proces weryfikacji miałby ujawnić  stopień  przygotowania emitenta do funkcjonowania na rynku regulowanym, wykonywania obowiązków informacyjnych, funkcjonowania systemu raportowania ze szczególnym uwzględnieniem systemu finansowo-księgowego, istnienia i identyfikacji ryzyk dotyczących emitenta ze szczególnym uwzględnieniem ryzyk przestępstw gospodarczych i prawidłowości prezentacji informacji finansowych w sprawozdaniach finansowych emitenta, stosowania przez emitenta zasad ładu korporacyjnego dla spółek notowanych na rynku regulowanym. Podsumowanie wniosków i ocen z przeprowadzonego procesu weryfikacji będzie udostępniane przez emitenta do publicznej wiadomości celem dokonania przez inwestorów samodzielnej oceny co do prawidłowości funkcjonowania emitenta w zakresie objętym badaniem. Pełny raport przekazywany byłby do emitenta, KNF oraz GPW przed złożeniem wniosku o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, a wnioski płynące z niego byłyby brane pod uwagę  przez GPW w procesie rozpatrywania wniosku emitenta o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym. Proces weryfikacji funkcjonowania spółki będzie przeprowadzany przez podmiot specjalizujący się  w przeprowadzaniu badania due dilligence w spółkach. Takimi podmiotami są  firmy audytorskie. W celu zapewnienia bezstronności firmy audytorskiej, wyboru podmiotu do przeprowadzenia takiego badania dokonywać  będzie KNF z listy firm audytorskich prowadzonej przez KNF. Wybór będzie dokonywany na podstawie wysłania zapytań  ofertowych na przeprowadzenie takiego badania, z uwzględnieniem wielkości emitenta mierzonej jego podstawowymi informacjami finansowymi. W przypadku gdyby żadna z firm audytorskich, do której skierowano zapytanie, nie wyraziła zainteresowania, KNF byłby uprawniony do wyznaczenia innej firmy spoza listy. W celu zapewnienia bezkosztowego dla budżetu państwa przeprowadzania procesu weryfikacji jego koszt pokrywany byłby przez spółkę. W celu zminimalizowania tego kosztu dla emitentów KNF brałby pod uwagę  proponowane przez firmy audytorskie ceny wykonania takiej usługi, jak i wspomnianą  wyżej wielkość  emitenta. W celu zapewnienia aktualności informacji zawartych w raporcie z procesu weryfikacji raport podlegałby aktualizacji przez tą  samą  firmę  audytorską, która przeprowadzała weryfikację, w przypadku jeżeli między dniem zatwierdzenia prospektu emisyjnego a dniem zakończenia procesu weryfikacji upłynęło więcej niż  6 miesięcy.

Wydaje się, że trudno doszukiwać się spójności idei art. 68e Ustawy o ofercie zgłoszonego przez KNF z postulatami projektu SRRK dotyczącymi ułatwienia procedowania podmiotom zmierzającym na GPW (tj. przede wszystkim skrócenia procesu i zmniejszenia kosztów). Chociaż z drugiej strony w projekcie SRRK mowa jest o postępowaniach prospektowych a przecież proces weryfikacji funkcjonowania spółki dokonywanej przez firmę audytorską nie będzie wchodził wprost w zakres postępowania prospektowego – czyli od strony logicznej jedno niestety wyklucza drugiego …

Pytania, które nasuwają się po analizie projektu art. 68e Ustawy o ofercie:

Bartosz Krzesiak

Dyrektor
Tel. kom.: +48 662 028 247 | E-mail: bartosz.krzesiak@navigatorcapital.pl